Over tijdreizigers, Lisbeth Salander & Emma

Ik had een korte update beloofd over de boeken die ik de afgelopen tijd gelezen heb. Vanmorgen las ik er weer een uit, dus werd het tijd om die belofte waar te maken.

Stieg Larsson – Mannen die vrouwen haten (Millennium #1)

Het lijkt wel alsof iedereen die ik ken dit boek al heeft gelezen en nu kan ik er eindelijk over meepraten. Blomkvist en Salander zijn een fantastisch duo, maar helaas wel een duo waar je een half boek op moet wachten. Daarvoor bevat het boek vooral veel Blomkvist en een klein beetje Salander. En dat terwijl Salander het interessantste personage van de twee is.

Waar ik me in dit boek ook vreselijk aan heb zitten ergeren is de schrijfstijl. Het boek is gewoon absoluut niet goed geschreven. Gelukkig kwam het verhaal na een tijdje ploegen goed op gang. Het kwam zo goed op gang dat ik de slechte schrijfstijl bijna ben vergeten. Ik kan veel kritiek leveren op dit boek, maar het spannende en interessante verhaal walst daar zo over heen. Een heerlijk snel boek voor tussendoor.

Kurt Vonnegut – Slaughterhouse-Five

De hoofdpersoon in Slaughterhouse-Five, Billy Pilgrim, heeft last van een eigenaardige aandoening. Hij is een tijdreiziger die voortdurend heen en weer door de tijd flitst, naar verschillende momenten in zijn leven. De mensen om hem heen merken hier niets van, omdat het niet zijn lichaam is dat door de tijd reist, maar zijn bewustzijn. Billy is ook ontvoerd geweest door aliens, voor wie dat soort tijdreizen volkomen normaal is, die hem op hun planeet tentoon hebben gesteld in een kooi.

In Slaughterhouse-Five wordt verteld hoe Billy tijdens de Tweede Wereldoorlog in Dresden gevangen heeft gezeten. Hij zat daar vast in een slachthuis in de periode dat de stad gebombardeerd werd. Toen hij daar zat had hij al last van zijn aandoening, waardoor in het boek eigenlijk zijn hele leven beschreven wordt en niet alleen zijn tijd in Dresden.

Het idee voor deze roman vind ik nog steeds erg interessant, maar op de een of andere manier vond ik het boek zelf niet zo. Er zijn geen punten die ik aan kan wijzen, waarvan ik kan zeggen dat er iets mis mee was, het is gewoon allemaal een beetje ‘meh.’ Ik had meer verwacht, al weet ik niet waarvan.

Jane Austen – Emma

En toen kwam Emma. Emma, die niet iedereen even sympathiek zal vinden omdat ze zich zo met het leven van anderen bemoeit en zichzelf als het middelpunt van haar wereldje ziet. Emma, die leert dat het niet aan haar is de levens van anderen te besturen, en die ook nog een leuke man scoort. Maar dan op z’n Jane Austens

Als er één schrijfster is die me nog nooit teleurgesteld heeft, en waarvan ik weet dat ze me ook nooit teleur zal stellen omdat ik al haar boeken al gelezen heb, dan is het Jane Austen. Tijdens het lezen had ik beelden uit verschillende bewerkingen van het boek in mijn hoofd. Je zou verwachten dat dat irritant is, maar het voegde juist een extra dimensie toe. Nu heb ik zin om Clueless nog een keer te gaan kijken.

Ik heb ook nog wat boeken uit de bibliotheek gehaald, voor het weekje kerstvakantie dat ik mezelf ga geven: het tweede deel uit de Millennium serie en Zwarte winter (Doomsday Book) van Connie Willis, over een studente die een tijdreis naar de middeleeuwen maakt.